Στίχοι

										Σαν φτερουγίζουν τα πουλιά
και βγαίνει κύμα στη στεριά
αναταράζεται η καρδιά
στη νιόπαντρη την κοπελιά.

Στην πρώτη στάλα της βροχής
ο ήχος είναι της ψυχής,
μια νοσταλγία διαρκής
κι ένα ταξίδι προσμονής.

Περιμένεις κι η ζωή
που μετράς στιγμή-στιγμή,
είν΄ αγέρι που φυσά
και μηνύματα σκορπά.

Το φως που γίνεται σκιά
και το μπουρίνι που ξεσπά
είναι το δάκρυ στη ματιά
και ο λυγμός στα σωθικά. 

Ο ήλιος σού γελά ξανά
και είναι έτσι τελικά,
αυτό που θες και καρτεράς
μεσ΄ τη χαρά να το κρατάς.

Περιμένεις κι η ζωή
που μετράς στιγμή-στιγμή,
είν΄ αγέρι που φυσά
και μηνύματα σκορπά.