Lyrics

										Λευκά πουλιά με κυνηγούν
απ΄του σχολειού τα χρόνια,
απ΄ το παλιό αναγνωστικό
βγαίνουν με τρόπο μαγικό
κι αρχίζουν να ξανακουνούν
της μνήμης μου τα κλώνια.

Αγέρας το φτερουγητό
που φέρνει τις εικόνες
από κατάμακρα μπροστά
στα μάτια μου χειροπιαστά,
γεμάτες από το κρυφτό
σε στάχυα κι ελαιώνες.

Τα μαθητούδια ραδινά
σαν και το δάσκαλό τους,
να γαληνεύουν στη στιγμή
και να κρατάνε τη γραμμή
καθώς τον ύμνο ριζιμιά
ακούν τον εθνικό τους.

Ο χρόνος ΄ κείνο το σχολειό
ποτέ δε θα κουπώσει
χάρη σ΄ εκείνα τα πουλιά
ώσπου με μια γερή χεριά
στον άπατό του το γυλιό
ο χάρος τα φορτώσει.