Στίχοι

										Πιστοί, τρανοί πολεμιστές του Πύρρου, 
αγωνισμένοι έπεσαν στο χώμα της Ηπείρου. 
Ταγμένοι ως το θάνατο στην ίδια υπηρεσία, 
και μ’ έπαθλο τη δόξα και την αθανασία. 

Ψυχές που λησμονήσαμε 
ξύπνησαν απ’ τη λήθη, 
γυρίζουν ανιχνεύοντας 
μες στη πυκνή ομίχλη. 

Στον ίσκιο της Ολύτσικας κουρνιάζουν, 
σαν τα πουλιά πετούνε και φωλιάζουν. 
Και στην αντάρα αχνοφαίνεται σβησμένο, 
τ’ αρχαίο λίκνο της Ελλάδας, ξεχασμένο. 

Ψυχές που θυσιάστηκαν 
ξέφυγαν απ’ το χάρο, 
γυρεύουν πάνω στα βουνά 
της λύτρωσης το φάρο. 

Πάνε στο θέατρο γι’ αρχαία τραγωδία, 
τους το ‘χει χρέος η αθάνατη ιστορία. 
Χρησμό ζητούν και προσκυνούν το Θειο, 
μες στης Δωδώνης το αρχαίο το μαντείο.