Πόρτες ερμητικά κλειστές Χιλιάδες χαμένες ευχές Σε υπόγεια σκοτεινά κλεισμένες Δυο ψυχές τραυματισμένες Δε γνωριστήκαμε ποτέ Δε λατρευτήκαμε ποτέ Ζήσαμε ένα όνειρο και τώρα απλά ξυπνήσαμε Και μη λυπάσαι και μην κλαις Δε φταίω ούτε κι εσύ φταις Που τη ζωή μας να βουλιάξει την αφήσαμε Κόμπος που πνίγει τον λαιμό Κι ένα βουβό αναφυλητό Κι ένα μαχαίρι στην κουζίνα Ζητά να σπάσει τη βιτρίνα
Γεια σου Νικολα!