Published 16 years ago in Rock
Υπνοβατώντας
- 1.3K
- 0
- 0
- 0
- 33
- 0
Lyrics
Υπνοβατώντας πάνω στα σύρματα εκείνα που ασπρόρουχα φορούσανε στον άνεμο τα ξεχασμένα στις αυλές των σπιτιών που μεγάλωσα έφτασα μιαν άνοιξη στην άκρη έτοιμος να συνθηκολογήσω με τους τσιμεντόλιθους της μάντρας και τη σκουριά που φόρεσαν τα κάγκελα ηλικία για το δικαίωμα εξόδου ή επιστροφής Μα σαν αντάλλαγμα υποσχέθηκα, υπόγραψα έναν όρο που ρήτρα έχει τις μνήμες τριών χιλιετιών να λέω πάντα και παντού πως ίχνη έχουν βήματα απ' τα σκαλιά του Βράχου, της θαλπωρής τη σκόνη μα πως δεν χορταριάσανε γιατί γενήκαν σπίτια Και να ‘μαι τώρα που αιωρούμαι σαν εσώρουχο που γάριασε όχι τόσο απ' τον καιρό ή τα πλυσίματα άνευ χρείας μα απ' τις συχνές μικρές επαναλήψεις της σελήνης που άλλοτε σκοτάδια λαμποκόπαγε και άλλοτε τάχα τις συρραφές του δειλινού αποκάλυπτε, να λέω πως έτσι δεν μπορώ τις υποσχέσεις να τηρήσω Τότες ανοίξανε της ρήτρας τα κατάστιχα οι γραφιάδες με το λάδι στα μαλλιά κι οι δικολάβοι τα άρθρα μηρυκάσανε, μυρίσαν τα μελάνια και με καταδικάσανε να πάω να κοιμηθώ, να δω ένα όνειρο, όνειρο σε φόντο γκρι, ότι κοιμάμαι και εφιάλτη βλέπω ότι ονειρεύομαι τα βλέφαρα πως κλείνω και πλαγιάζω και μες τον ύπνο μου αργά-αργά σηκώνομαι κι υπνοβατώ πάνω στα σύρματα εκείνα...
Ελπίζω να είσαι καλά. Φίλε Δημήτρη η τεχνική σου δεν έχει άλλοθι. Μπράβο σου
Κατ' αρχήν σ' ευχαριστώ που ασχολήθηκες με το κείμενό μου για το λαικό τραγούδι και τόχ ρόνο σου να σχολιάσεις. Αν συμφωνείς με τον επίλογο τότε και τα υπλολοιπα που γράφεις μάλλον είναι κι αυτά πασπαλίματα όπως λές πως είναι και τα δικά μου. Βλέπεις όμως καμμιά φορά ένα αποφθεγμα όσο σωστό και περιεκτικό να είναι, δεν είναι αρκετό για να επιχειρηματολογήσεις. Τωρα όμως που το ξανασκέφτομαι,επειδή καλό είναι τίποτα να μην θεωρούμε δεδομένο,αυτή η ανάλυση ίσως να φανεί πολύ πολύ χρήσιμη σε κάποιους. Διαμορφώνει με πολύ "διδακτικό" τρόπο άποψη. Οντως και τα δικά μου ¨πασπάλισμα" είναι.. Λες πως η μουσική είναι μία. Σωστά! Και η Τέχνη γεινικότερα μία είναι. Λες πως η μουσική είναι ανακάτεμα ήχων. Εδώ δεν θα συμφωνήσω. Εκτός απο ήχους είναι και μεράκι, τεχνική και ψυχή. Κυρίως αυτή. Βλέπεις και το ιμαμ μπαιλντι ανακάτεμα υλικών είναι. Αλλά εμένα που είμαι άσχετος απο αυτά, ακόμη και τη συνταγή μα μου δώσεις, το αποτέλεσμα μάλλον εμετό θα προκαλέσει σ' όποιον το δοκιμάσει. Μην το λές!! Κι εγώ άσχετος είμαι αλλά το Παστίτσιο με 2-3 απόπειρες πλέον το κάνω καλά.. (Δεν κάνω πλάκα!! Πρέπει να δοκιμάσω και με Μουζάκα..Χαχα) Αν αυτό το πάς και στη μουσική τώρα,σημαίνει οτι χρειάζεται κυρίως υπομονή στο να βελτιωθείς. (Εδώ μπορείς να βάλεις και το μεράκι,δηλαδή το πείσμα κατα κάποιον τρόπο.Την τεχνική που δεν είναι απλά θέμα ενασχόλησης αλλα και αντίληψης αλλα και τύχης σίγουρα στο τί μουσικά βιώματα θα έχει κάποιος..) Δεν ξέρω τι εννοείς "στίχοι υψηλής τεχνικής". Μιας και ανέφερες κάτι για τρελούς σου παραθέτω τους παρακάτω στίχους του Άκη Πάνου: "Βρε άσ' τον τρελό στην τρέλα του άσ' τονε στο όνειρό του Τον κόσμο αυτό σιχάθηκε κι έφτιαξε ένα δικό του" Αυτούς τους θεωρείς "υψηλής τεχνικής"; Και πως τους συγκρίνεις με αυτούς που παράθεσες εσύ; Οταν λέω "υψηλής τεχνικής λόγο" εννοώ βασικά την ποίηση. Δηλαδή λόγια που έχουν τοποθετηθεί με προσοχή και εμπεριέχουν κάποιον συμβολισμό. Τον συμβολισμό βέβαια αυτόν ανάλογα ο καθένας τον αποσαφηνίζει όπως θέλει,αλλά σίγουρα υπάρχει μια κεντρική ιδέα που καθορίζεται απο την εποχή και τα προβλήματά της,την κουλτούρα,τα ήθη κτλ.. Το παραπάνω τετράστιχο εμένα ας πούμε μου λέει να μην βλέπω τους τρελούς στο περιθώριο αλλά να τους αντιμετωπίζω σαν ανθρώπους που έχουν διαφορετική οπτική και αντίληψη για τον κόσμο, τους ανθρώπους και τις σχέσεις τους.. Αυτό φυσικά είναι μια ερμηνεία.Μια αλλαη θα ήταν να μην τους ενοχλούμε γιατί σκέφτονται διαφορετικά και βρίσκονται στην κοσμάρα τους (με την καλή ενοια). Στα περισσότερα που αναφέρεις παρακάτω συμφωνώ γενικά. Τώρα όσον αφορά το υποκειμενικό, ναι. Είναι υποκειμενικό. Το να συγκινηθώ απο ένα τραγούδι, έχει να κάνει με τα βιώματά μου αλλά αλλά μπορεί να είναι και αποτέλεσμα της πλύσης εγκεφάλου που υφίσταμαι καθημερινά. Γι' αυτό μεγάλο ρόλο παίζει και το όποιο επίπεδο αισθητικής έχω αναπτύξει που απαιτεί παιδεία. Για παράδειγμα, πριν απο αρκετά χρόνια άρχισα ν' ακούω κλασσική μουσική και τζαζ απο ανάγκη μάλλον (δούλευα σε δισκάδικο και είχα βαρεθεί να ακούω ότιδήποτε άλλο που συνήθως άκουγα). Μεγάλη εμπειρία. Μετά έβλεπα τα πράγματα με άλλο μάτι. Είχα γίνει πολύ πιο απαιτητικός ακροατής. Τώρα με μπερδεύεις λίγο εδώ.. Ναι συμφωνώ απόλυτα οτι ένα είδος αισθητικής μπορεί να είναι επιβεβλημένο,απο την άποψη οτι αντιμετωπίζεται σαν "προιόν".. Και στην δισκογραφία πλέον όλα αντιμετωπίζονται σαν "προιόντα". Εστω κι αν κάτι αρχίσει με άλλες προθέσεις,δηλαδή να προβληματίσει μέσα απο τους στίχους,αν οι συντελεστές (στιχουργοί και μουσικοί) ζούν απο την "τέχνη" τους τότε αργά η γρήγορα θα αντιμετωπίσουν κι αυτοί τα έργα τους σαν "προιόντα",εστω και για πιο περιορισμένο "target group" που λένε στο Marketing. Δηλαδή σε πιο ειδική κατηγορία πελατών! Αλλωστε είναι λίγο-πολύ γνωστό οτι οι "Εντεχνοι" ζηλεύουν τους "Εμπορικούς" για τα φράγκα τους και οι "Εμπορικοί" τους "Εντεχνους" για την ποιότητα των τραγουδιών τους. Ισως γι αυτό βλέπουμε τελευταια μια "συσφιξη" των ειδών. Αυτό που με μπερδέυει όμως είναι το οτι κατα καποιον τρόπο μου λες πως οτι έχει "τεχνική" μουσικά, είναι αυτόματα και και αισθητικά καλό. Αυτό όμως δεν είναι απόλυτο. Πχ.. Είναι ένα ψιλοχεβιμεταλάδικο γκρούπ που λέγεται Dream Theater.Μιλάμε οι τύποι είναι δεξιοτέχνες στα όργανα που παίζουν.Αλλά πολλοί λίγοι μπορούν να ακούσουν τον δαιδαλώδη και πολύπλοκο ήχο τους χωρίς να κουραστούν. Απο την άλλη στην ίδια κατηγορία μουσικής θα μπορούσαμε να εντάξουμε ας πούμε.. τους Ramstein. Γερμανικό συγκρότημα που αν μη τι άλλο θα πρέπει κανείς να ξέρει την γλώσσα για να καταλάβει τι λένε. Που απο όσο ξέρω είναι πού γλυκανάλατα.. Σαν τις Παολα ας πούμε! Αλλα παρόλα αυτά στούς περισσότερους ακούγονται πιο ευχάριστοι λόγω του έντονου ρυθμού στα τραγούδια τους. (Και τα δυο γκρούπ έχουν εμπορικές επιτυχίες.. Το "Through Her Eyes" και το "Du Hast" αντίστοιχα) Η αισθητική δεν ξέρω πόσα επίπεδα έχει. Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνει κανείς για να ανέβει level. Ισως αν κάτσω με το ζόρι να ακούσω κλασική μουσική και τζάζ να περάσω κι εγώ την "Πίστα". Γιατί "αισθητικά" μου αρέσουν μέν κάποια έργα αλλά σίγουρα όχι το σύνολό τους.Τεχνικά Οκ. Είναι καλύτεροι απο τον Καρβέλα στους Δαίμονες! Ερώτηση τώρα: Τι γνώμη έχεις ας πούμε για το Project των Septic Flesh Το "Chaostar". Επίσης άκου σε κανα Youtube Haggard,Therion ή Tristania. Ανακάτεμα Κλασικής μουσικής και Rock. Απο πολλούς κριτικούς της μουσικής έπεσε θάψιμο. "Πως τολμαν οι ιερόσυλοι να βρωμίζουν τα κλασικά έργα με τις παραμορφώσεις τους".. Απλά άκου και πές μου λίγο πως σου φάνηκαν αισθητικά. Εμένα με ενθουσίαζαν πιτσιρικά!! Πιάνεται αυτό για "μουσική παιδεία"? Τώρα την προσωπική μου άποψη για τα δυο τραγούδια που μου ανέφερες στην είπα ήδη. Το, "Είσαι τρελός,Είσαι τρελός Γυαλιά σπασμένα σου το λέω καταπίνεις" το θεωρώ και επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Κι όποιος πιθανόν να κλαίει μ' αυτό το τραγούδι, το κάνει μάλλον αναλογιζόμενος τον πόνο απ' τις πληγές στον οισοφάγο και το στομάχι :)))) Ο Φίλος μου που "κλαιει" που ανέφερα το κάνει με ένα άλλο της Μαρω Λύτρα. Αυτο είναι της Πάολα (με τα μεγάλα βυζιά).. Παρεπιπτόντως ο ίδιος άνθρωπος ακούει με πάθος Scorpions,Queen,Μωρά στη Φωτιά,Monster Magnet (και με πρήζει μάλιστα για να πάμε να τους δούμε στο RockWave),Μητροπάνο,Καζατζίδη και Βασίλη Καρρά! Ελα τώρα πες του για "επίπεδα αισθητικής" σε αυτόν.. Εγώ καταλαβαίνω τι μου λές,γιατί κρατώ και μια συγκεκριμένη "στάση ζωής" που εκφράζεται μέσα απο κάποια μουσικά είδη.Ισως αυτό είναι τελικά ένα κοινό μας σημείο. Ο Μάκης όμως δεν θα σε καταλάβει ποτέ. Γιατί πρωτα "εφαγε" αυτην την επιβολή αισθητικής και έπειτα ανακάλυψε το ΡΟΚ. Δεν έχει συνδέσει το Ροκ με καμια ιδεολογία. Απλά του αρέσουν οι φωνές και η μουσική.. Και δεν είναι το μόνο περίεργο ο Μάκης (Ο φίλος μου) Σίγουρα θα έχεις κι ασύ στον περίγυρό σου άτομα που ακούνε τελείως άσχετα μεταξύ τους είδη μουσικής. Πώς να το εξηγήσει ακνείς αυτο? Εγώ αποφάσισα να μην το εξηγήσω.Απλά το διαπιστώνω! Το "Παραπασπαλίσαμε" έτσι?
Το διάβασα φυσικά το δοκίμιο για το Λαικό τραγούδι, αλλά δεν έχω να αντιπαραθέσω κατι. Συμφωνώ στο οτι το λαικο τραγούδι εχει να κανει με την αντοχή στον χρόνο. Αυτό αρκεί.Ολα τα αλλα για το τι ΔΕΝ ειναι λαικο τραγούδι και οι τιτλοι που παραθετεις ειναι απλα πασπάλισμα για μενα. Η μουσική ειναι μια. Η συνθεση ειναι ανακατεμα ηχων. Οι στιχοι δεν ειναι αναγκη να ειναι "υψηλής τεχνικής λόγος" για να αγγίξουν κάποιον. Εχω φιλο που ειχε ακούσει ενα τραγουδι της Μαρως Λυτρα και έκλαψε (κατι για ρολόγια ελεγε,δεν ξερω τον τιτλο). Οπότε ολα ειναι υποκειμενικα στη μουσική. Ολα θέμα γούστου. Με πειραζει ομως που δινουν υπερβολικη αξια σε καποια τραγουδια για οικονομικες σκοπιμότητες ενω καποια αλλα θα μεινουν για παντα στο απυρόβλητο. Αυτός ειναι κι ενας λογος που μου αρεσει το Site αυτο.Οτι ακουω αυτα τα (εστω κι ακατεργαστα) τραγουδάκια και γουσταρω με τις ιδεες που εχουν οι ανθρωποι.Η βιομηχανια λειτουργει με "συνταγές επιτυχίας". Ψάχνει "νεα είδη". Νέες ταμπέλες για να κατηγοριοποιήσει τους ηχους. Μπασταρδευει και πλαστικοποιεί.Εν τελει δεν μου αρέσει το αποτέλεσμα να γινεται η μουσικη προιον μαζικης κατανάλωσης.. Εδω υπαρχει μια καποια δημοκρατία. Ενας ανταγωνισμός που ομως ειναι υγιής,γιατι μεσα απο τις διαφωνίες μας κερδιζουμε ολοι μας. Εμπλουτίζουμε τις γνωσεις μας.Προβληματιζόμαστε. Βελτιωνόμαστε γενικότερα. Κι αυτό μενει. Τωρα το τι ειναι "ποιοτικό" και τι οχι, τι είναι ωραιο και τι ασχημο ο καθένας θα το δει αλλιώς.Δεν εχω όρεξη για τετοια συζήτηση όμως. Εκτός κι αν μου δώσεις κίνητρο... Το "μαλαματενια λόγια" και το "εισαι τρελός" δηλαδή εσύ πως τα αντιμετωπίζεις. (Θέλω να δω τι σημεία σύγκρισης θα βρείς τώρα!)
Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο ....
Προσωπικα πιστευω πως καθε κοινωνια εχει τις εκπομπες που της αξιζουν...Αν η κουταμαρα κι ο ωχαδελφισμος δεν κυριαρχουσαν αυτη η εκπομπη θα αφορουσε μονο τους συντελεστες της,αντε και τον στενο οικογενειακο τους κυκλο...Αλλα οπως θα διαπιστωσουμε συντομα οι Ελληναρες θα σπευσουν να ψηφισουν με εσεμες...ετσι για προπονηση δηλαδη για τη μεγαλη μαχη που ερχεται με τον τελικο της Γιουροβιζιων.Και για να μη το περιοριζουμε το θεμα στην Ελλαδα να σε πληροφορησω πως εδω στην Πολωνια και στο τελευταιο You can dance πρωταγωνιστησε η κορη του Λεχ Βαλεσα... Αξιος λοιπον ο μισθος τους Δημητρη...Ετσι κι αλλιως ζουμε σε μια εικονικη πραγματικοτητα γι αυτο και καμια φορα τσατιζομαι οταν καποιος μου λεει πως το μιουζικ γουειβ δεν ειναι η αληθινη ζωη...
Δημητρη , που ασυνηθιστα για σενα , βγηκες τοσο απο τα ρουχα σου....... Ειναι τοσο αηδιαστικο αυτο το ποτηρι , που μας κερναν , που δυσκολα καταπινεται , χωρις να τους το φτυσεις στη μαπα...... Ομως επιμενω , πως οι καθημερινες ενεργειες , του καθε ενοικου της διπλανης μας πορτας , ειναι ακομη πιο καταπτυστες...... Και μαλιστα , οι πραξεις εκεινες , που φροντιζουν να μενουν αφανεις..... Τι συζηταμε τωρα... Μονο να προσευχομαστε , μη γινουμε εμεις και χειροτεροι....Αν δεν ειμαστε ηδη....... στη Γιορτη εγραψες ........ , γραφω στο καραβανι....... Να προσεξουμε τη ψυχη μας.....Το μονο , που μας εμεινε δυστυχως......Χμμμ Και οσο μπορουμε των παιδιων μας........
και πολύ όμορφο που σκαλίζεις το θέμα του πονεμένου διαγωνισμού. Καλό είναι όμως που γίνεται για να δούμε λιγάκι τα πρόσωπά μας στον καθρέφτη.
Έτσι όπως το διάβασα μου ήρθε ο εμφύλιος είτε ο β'παγκόσμιος στη μάπα!! Μου θυμίζει τον Παππού μου, που μου λέει ιστορίες για τους πολέμους που έζησαν.. (Και που μάλλον και σήμερα συνεχίζουμε να ζούμε) - Αχ παιδάκι μου ..Εσείς σήμερα τα έχετε όλα! Εμείς πολεμούσαμε στα νιάτα μας στα βουνα. Θυμάμαι εκεί στον Γράμμο τον Γιάνκο.. Αυτός είχε χτυπήσει και κάναμε 3 μέρες να κατέβουμε μέχρι το Νεστόριο.. Πώς ζήσαμε τότε! - Ναι ρε παπού αλλά εμείς πολεμάμε με τις δώσεις!! - Να τα κρατάς παλληκάρι μου τα λεφτά σου.. Να τα βάζεις στη τράπεζα. - Καλά ρε παπού.Θα τα βάζω.και θα τα βγάζω λίγα - λίγα για να αγοράσω playstation να κάθομαι στο σπίτι και να μην τρώω άλλα λεφτά. - Έλα πάρε 5 Ευρώ τώρα να πιείς ένα καφε. Γαμω το ανταρτιλίκι μου Γαμώ!!
εγώ να βρω λόγια να σχολιάσω, μετά απ' τον Τάσο το Δημήτρη την Ελένη!! Προτιμώ να μην αυθαδιάσω φίλε!!
σου εύχομαι να πραγματοποιηθούν οι προσδοκίες σου! Με υγεία, ευτυχία κι έμπνευση!! www.myspace.com/nostos22
Η γραφή σου συγκλονίζει Δημήτρη μου!!!!!!!!!! Σου εύχομαι με όλη μου την ψυχή, να περάσεις όσο πιο όμορφα γίνεται, τούτες τις γιορτές! Καλά Χριστούγεννα!
οπως παντα είσαι εκπληκτικος. Τετοια εκπληκτικα Χριστουγεννα σου ευχομαι με πολλες εμπνευσεις. :)
....Κρύψε τις λέξεις μας στις τσέπες σας καλά σαν καραμέλες που μας έδινε η γιαγιά, θυμάστε; και πάρτε θέση στο ικρίωμα μπροστά Ξέρω μυρίζει άσχημα, βρωμάει το ξέρω μα υπομονή, απο ώρα σ' ώρα τούτη η σήψη τα παράθυρα θ' ανοίξει! Είθε.
"-(χαμογελώντας)Ανεξάρτητα απ'την έκβαση της παρουσίασης, εμείς δεν πρόκειται να υπογράψουμε! -(Εκπληκτός)Μα τί λέτε τώρα? -Ακούστε!Το προϊόν δεν μας ενδιαφέρει.Ή γιά να το θέσω καλύτερα μας ενδιαφέρει αλλά όχι όπως νομίζετε εσείς! -Δημαδή? -Για να μην μακρηγορούμε, εμάς μας ενδιαφέρει ο Αισχύλος. -Ορέστεια? -Δεν καταλάβατε!Εννοώ τον Αλγόριθμο! -Τον Αλγόριθμο???Πού ξέρετε εσείς γιά τον Αλγόριθμο? -Αυτό δεν θα σας το πώ! Δέν έχει σημασία άλλωστε.Λοιπόν? -Τί λοιπόν?..." ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ...ΟΡΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ:)
Ειναι σα να σε βλεπω σε καποια ακροθαλασσιά της Σιφνου να τ'ακους με τις δικες σου μοναδικές νότες και να αφιερώνεις. Υπεροχο φιλε μου, εικόνες που κλαινε και....καινε. φιλιά
Η θυσία όμως φίλε είναι μια τσουλήθρα που γλιστράει και γυαλίζει σαν την κόψη του ξυραφιού κι είναι γι’ αυτούς που έχουν τα κότσια να την ανέβουν όρθιοι και με τα μάτια κλειστά. Τ’ ακούς; Με τα μάτια κλειστά!
θα σκεφτώ την συμβουλή σου φίλε μου αν και το καλοκάιρι πολυ με ζμπρώχνει σε τρέλες χαχαχαχαχα
έχει ροή μανιασμένου ποταμού, με αποτέλεσμα να παρασέρνει και τον αναγνώστη του......... και τώρα σκυφτά πάνω απ'την άσφαλτο περισυλλέγουν υπερήλικες σκιές και χτίζουν λόγια χτίζουν μουσικές και μελλοδράματα αστεία παράσταση σε κύκλο κιμωλίας μπρος σε κοινό που 'χει αγοράσει ακριβά χίλιους αιώνες συνεχούς ναρκοληψίας Με τρόπο !!!!!!!!
η ΕΝΕΔΡΑ II θαρρώ πως είναι καλοστημένη, ώστε να αιχμαλωτίζει το κοινό, και να το αφήνει έρμαιο στα χέρια σου, μέσα σε σκέψεις,προβληματισμούς,αγωνία μα και τρόμο,για το αβέβαιο μέλλον του!!! Η πένα σου είναι.......δεν ξέρω γιατί, αλλά μου θυμίζει ΣΑΤΡ.
είναι εύκολο! Το να είσαι στην κορυφή, και να στέκεσαι εκεί, είναι το δύσκολο, και εσύ φίλε μου, το καταφέρνεις θαυμάσια! Απόδειξη: Οι πολλοί φίλοι, κι οι πολλοί εχθροί!
ΔΙΑΒΑΖΩ ΚΑΙ ΠΙΝΩ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ " ανάμεσα στα δάχτυλά μου κυλούσε ο χρόνος που στοιχειώνει τα παραμύθια των παιδιών μ' εκείνο το κίτρινο ..."
αρχαίο έθιμο που αντίσταση επιβάλλει σε νότες που ψευδώς απολογούνται Τον ζηλεψα αυτον το στιχο Μπαινω σπανια γαμωτο, δεν εχω χρονο και χανω πολλα Κι ολο ορκιζομαι πως την επομενη φορα θα εχω περισσοτερο χρονο Αλλα ορκιζομαι ψεματα και το τιμημα ειναι να χανω πολλα που μπορουν να μου ομορφηνουν τη ζωη
Φίλε μου Δημήτρη τα «Επαγγελματικά Μυστικά» (ο αγγελιοφόρος) ..είναι από τα αγαπημένα μου σε στυλ, ύφος, και θέμα, …. πως ζεις, πως ταξιδεύεις;/… Κρύβω αρρώστιες στο μυαλό /πανούκλες και χολέρες /μα στην καρδιά κρεμάω πληγές /από σπασμένες μέρες ….το τέλειο φινάλε …θα ήθελα να το ντύσω με μουσική, αλλά ξέρω ότι θα αργήσω πολύ γιατί για μένα αυτό το δημιούργημα σου είναι ένα μουσικό έργο κι όχι απλώς ένα τραγούδι, …αλλά είμαι σίγουρος ότι θα με προλάβεις - αν δε του έχεις κάνει ήδη μουσική - …
Δημήτρη μου και σε ξαναδιαβάζω γιατι με ανασταίνεις με την γραφή σου. Μοιραίο όποιος διαβάζει κάποιον πολύ ,να επιρεάζεται και αφου αυτό με κάνει καλύτερο άνθρωπο πολυ το χαίρομαι.΄Μακάρι περισσότεροι απο εμάς να άκουγαν και να διάβαζαν περισσότερο αυτούς που έχουν να πούν και οι επιροές να δημιουργούσαν ακόμα καλύτερους καλλιτέχνες και ανθρώπους.
... κι ας είναι μια μέρα μετά... με πραγματική εκτίμηση... σ' ευχαριστώ για τα ενθαρυντικά σου σχόλια... καλό βράδυ...
Διαβασα και τουτο το αριστουργημα , λοιπον….Πως γινεται τελικα , όταν η λυπη σκεπαζει την ψυχη του ποιητη , εσωστρεφως αναδιπλωνεται σαν στρειδι και ω! του θαυματος , μεσα από την επικειμενη ηττα , παραγει τα ωραιοτερα διαμαντια…..Και είναι αποριας αξιο , αυτό…….Το παρατηρει κανεις , σε ολους τους αξιοτιμους ποιητες….Σε εργα της παρακμης , και της πτωσης , όταν και η τελευταια φλογα , νομιζεις θα σβησει , τοτε…ναι τοτε , γεννιουνται με πονους γεννας αληθινους και όχι από τοκετους καισαρικης , τα ομορφοτερα παιδια….Ναι!!!Μεσα απο την ηττα , γεννιεται η μεγαλυτερη λαμψη…….Ειναι η λαμψη της αξιοπρεπειας , που παντα ενστικτωδως , θα αντιστεκεται και τελικα θα θριαμβευει εναντια στην προαιωνια απειλη της πνευματικης θυληπρεπειας και ισοπεδωσης……Ναι ! γιαυτο χρειαζομαστε τετοια κειμενα και τετοιους ποιητες…….Για να ελπιζουμε , πως ισως καποια δικα μας κειμενα , πιασμενα χερι-χερι με τα μικρα μας ονειρα , θα πιαστουν την υστατη στιγμη από το ιπταμμενο χαλι αυτης της αξιοπρεπειας και θα πεταξουνε μαζι , καπως ψηλοτερα , από την νομοτελειακη , δυστυχως, ερπουσα πορεια , προς τον καδο των απορριματοφορων……………………………………………………………………………………Νοηματικα το ποιημα εχει διπλη οψη…………Ο ποιητης μας αφηνει να επιλεξουμε………….Εγω κρατω την καταγγελτικη διαθεση και την σκληρη συνεναιση του , για το ολοκαυτωμα στην χωματερη……….Συνεναιση μεσα απο μια υποδειγματικη τεχνικη, που για ακομα μια φορα , ο δημιουργος , μας παρουσιαζεται , με το άλλο του το προσωπο….Το απομακρο , το σκληρο , το εσωστρεφες και αρκετα υπερεαλιστικο , μα παντα τελειως ρεαλιστικο και ευτυχως , για αλλους δυστυχως , βαμμενο με την κοφτερη οδυνη της αληθειας………………Ενας , σοβαρος προβληματισμος , για ολους εμας , που θυσιαζουμε την ιεροτητα του ρολου μας , σε υποπτες , ακουραστες και ανοδυνες , καταθεσεις ψυχης , που νομιζουμε λειτουργουν απενοχοποιητικα , στα ατελειωτα ολισθηματα μας…….Ισως , τελικα , ο επιλογος του κειμενου , δυστυχως να μας αφορα και να μας ανηκει……….Τον παραθετω…….
Μάσκα η αυγή πολύχρωμη φοράει/ θλίψη και οργή στα μάτια σου ακουμπάει / άστρο της μέρας ποιό φως στάχτες γεννάει / λάστιχο ο αέρας και θάνατο βρωμάει; ........................Μια υπεροχη στροφη , σε μια κλασσικη γραφη , επιδυκνειοντας (οχι επιτηδες βεβαια) , την ανεση σου , να γραφεις οπως γουσταρεις , σε οποιο στυλ γουσταρεις , οταν γουσταρεις στο ιδιο υψηλοτατο επιπεδο.....Νιωθω μαλιστα , το τελευταιο σου , αυτο κειμενο και καπως σαν μια επιστρεφουσα πορεια , για νοηματικη συναντηση και συνομιλια με φιλους , κατι που ειχες ξεκοψει , με το απολυτως εσωστρεφες , ιδιοτυπο , ιδιορυθμο και τελειως προσωπικο (αν και μεγαλο) ,.....Thanks ,λοπον και να προσθεσω , οτι σε ετουτο το ποιημα σου το τελευταιο , ο χειρουργικος σου σαρκασμος του < περιπατου> , μεταμαορφωθηκε στην αρχικη του αιτια.....Την οργη και την απολυτη θλιψη....Ετσι γινεται παντα στους αληθινους δημιουργους....Οσο και αν ισορροπημενοι εμφανιζονται στις διαπροσωπικες τους επαφες , δεν κρυβουν ποτε και δεν δισταζουν να εκτιθενται στα ματια ολων , μεσα απο τι χαωδεις πολλες φορες εσωτερικες τους μεταπτωσεις....Ξερουν τι γραφουν , ξερουν οτι αφηνουν τους ασκους του αιολου ανοιχτους...και ενω μπορουν να τους κλεισουν , δεν το κανουν , μιας και ειναι ο μονος τροπος να δημιουργησουν αληθινα.....Ειναι ενα παιχνιδι για πολυ γερες ψυχες αυτο....πολυ κατασταλαμενες και ετοιμες να συγκρουστουν με τα παντα....Ακομα και με τις μαυρες τρυπες του συμπαντος που εκπεμπουν το φως εκεινο το περιεργο, που γενναει σταχτη και απουσια.... Τα σεβη μου!....Οπως παντα , προφανως !
Τον διαβαζω για πολοστη φορα τον περιπατο ετουτο.....Η βλακεψα η βλαχεψα η κατι αλλο συμβαινει.....προσκρουω επανω σε μια μεγαλειωδη γραφη , με τεραστιο ογκο και τεχνικη ,αλλα να εισχωρησω δεν μπορω...Πολλαπλα συμβολικη γραφη , ιλιγγιωδως συμβολικη θα ελεγα καλυτερα , με συμβολα τοσο δυσκολα και ξενα για εμενα.....Αισθανομαι ενα ειδους απορριψης...Ενας πολυ σπουδαιος λογοτεχνης και ιδιεταιρος φιλος, κατα την αποψη μου , με αφηνει εξω απο τα νοηματα της ψυχης του....Κατι σαν μικρη προδοσια το αισθανομαι αυτο....κατι σαν ξεκαθαρισμα.....κατι σαν απομονωση......κατι σαν επιδειξη ισχυος , μεσα απο μια , εν επιγνωσει , αλλα και επιλεγμενη μοναξια....Μια μεγαλειωδης , λοιπον γραφη , μεσα απο ενα απολυτως μηδενιστικο χιουμορ , κοφτερο σαν νυστερι , παρμενο απο το χερι , του μεγαλυτερου , σαρκαστη χειρουργου...........Αυτο το απολυτως μυστηριωδες περιεχομενο , που το εξεφρασες ,με την τοσο σπανια και ισχυρη γραφη σου , σε εμενα αφησε ,μια πικρια και μια μοναξια και απορια....
Μοναδικη όπως παντα η συγγραφικη τεχνικη σου. Επιβλητικος και ρητορικος.. κραταω το ακολουθο απο τον περιπατο σου τον μεσημβρινο.. "Ο αντίπαλος λερώθηκε με καρπουζόζουμο. Μοιάζει σαν σύμμαχος τώρα καθως κραδαίνει τα δόντια του τα στολισμένα απο ντόπια πικρόχορτα που μεγαλώνουν και σκεπάζουν τις ψηφιακές κάμερες στη θέση των ματιών να καταγράφουν πληροφορίες πολύτιμες μόνο για ταυρομάχους"
ΣΗΜΕΡΑ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΠΙΟ ΕΠΙΣΤΑΜΕΝΑ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΟΥ. ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΥ ΤΑΛΕΝΤΟ. ΝΟΜΙΖΩ ΕΙΣΑΙ "ΕΤΟΙΜΟΣ" ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΠΟΨΗ. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΓΡΑΨΩ ΑΛΛΑ ΚΑΛΑ ΛΟΓΙΑ ΑΝ ΚΑΙ ΕΧΩ ΠΟΛΛΑ ΜΗ ΘΕΩΡΗΘΕΙ ΟΤΙ "ΓΛΥΦΟΥΜΕ" Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΟΠΩΣ ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ. ΕΙΜΑΙ ΔΩ Κ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΚΙ ΕΓΩ ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ ΝΑ "ΘΑΨΩ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕ ΣΤΙΧΟΥΣ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΥΣ". Υ.Γ. ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΟΛΥ ΤΟ "ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΡΩΜΑΤΩΝ"