Lyrics

										Το πρωί ξημερώνει
                    κι η ελπίδα ζυγώνει
                    να σ'ακούσω ξανά
                    σαν μια τρίλια γλυκιά.



                    Πώς το βλέμμα απλώνει
                    ο αητός και στηλώνει
                    τη ματιά σταθερά
                    στον αέρα ψηλά.



                                 R                   
                   Έτσι ζω και μιλάω κι αναπνέω ,για δες,
                   γιατί αισθάνομαι πως θα χορτάσω κι εγώ ένα πλατύ ουρανό
                   από γάργαρο γέλιο δίχως φόβου ενοχές
                   τρυφερά να χαιδεύει της ψυχής το νερό σα βαρκούλα φτερό.



                   τα λεπτά είναι νότες 
                   που παίζουν στρατιώτες
                   σε μια μπάντα μικρή
                   με κιθάρα,βιολί



                   κι οι στιγμές πώς περνάνε
                   σαν πουλιά που πετάνε
                   μ'ανοιγμένα φτερά
                   γι'ακρογιάλια μακριά.