Στίχοι

										Μικρά χαράματα
που φέγγουν στο σκοτάδι,
σαν αγκαλιάζουν 
και μιλούν με την σιωπή,
έχουν για πρόσωπο
μονάχα ένα χάδι,
και όλο παλευουν 
για να κλείσει η πληγή.

Βήματα γρήγορα
και λέξεις αγχωμένες,
οι ήχοι γέννησαν 
το χρώμα της φωνής,
και περιμένουν
μοναχές και κουρασμένες,
για να ξαπλώσουν
στη σκιά της προσμονής.

Ίσως η μέρα να παλευει να τελειώσει,
ίσως το όνειρο να τρέχει να κρυφτεί,
τι και αν η σκέψη δεν τολμάει να φιλιώσει
με ότι το τώρα μας διψάει να γευτεί....

Ίσως τα μάτια να κοιτούν απορημένα,
ίσως το σήμερα να μοιάζει με φυγή,
Στιγμές που ζήσαμε να φαίνονται σαν ψέμα
Στιγμές ανάσες που γελούν με την ζωή...

Μικρά χαράματα
και χρόνια ξεχασμένα,
οι ώρες ψάχνουν 
ευτυχίες να μετρούν,
Ποτήρια άδεια
απ' το χτες μας κερασμένα,
και αναμνήσεις
στο κορμί να περπατούν.

Την μια στιγμή
ένα χαμόγελο σου τάζουν,
Την άλλη δάκρυ
που σκουπίζεται δειλά,
Μικρά χαράματα
με μένα πόσο μοιάζουν,
γλυκά κοιτώντας 
σαν αστέρια τα φιλιά.