Ένας θάνατος που έγινε κορίτσι με μακριά χαϊκού στις μασχάλες. Μαύρα χαϊκού. Κολλημένα στον ιδρώτα του μεσημεριανού ύπνου. Ένα κορίτσι που δεν έγινε θάνατος, μ'ένα μικρό αίνιγμα ανάμεσα στα πόδια και το τραγούδι του λιονταριού κατακκόκινο, μιά άμπωτη και μιά πλημμυρίδα.
μια πενα με παραστατικοτατες εικονες και βαθια μυνηματα... τα σεβη μου beggar!