Lyrics

										Αν δοκιμάσω με την πένα να χαράξω
Πάνω σε τούτο το κατάλευκο χαρτί
Τον πόθο κείνο που διστάζω να σου γράψω
Την κάθε ώρα που δεν είμαστε μαζί
Ίσως ο δόλιος μια στιγμή μόνο ξεχάσω
Του πιο τρανού μου μαρτυρίου την αφορμή
Και καταφέρω μοναχός μου να δαμάσω
Το πάθος κείνο που κρατάω σαν ευχή
Στα πιο μακριά απ΄ τα ταξίδια του μυαλού μου
Κει που τα ίχνη σου να ψάξω προσπαθώ
Μέσα στα ερείπια του πρώιμου εαυτού μου
Που τώρα πια ούτε μπορώ να θυμηθώ
Κι αν αχνοφέγγει η θύμησή σου στο όνειρό μου
Κι αν το μαρτύριο όσο φεύγει θα γυρνά
Μία κατάρα τυραννά τον συνειρμό μου
Και μια ελπίδα του χαρίζει τα φτερά
Πίσω να φτάσει στις στιγμές που κι αν περάσαν
Έβαλαν κάποτε στη ζήση μας φωτιά
κι από τις στάχτες που ποτέ τους δε γεράσαν
Χτίσανε κάποιου μυστηρίου τη σκιά