Lyrics

										Μαύρο έπεσε το βράδυ
στης ψυχή μου το σκοτάδι
Κι η καρδιά που ξεψυχάει
Ρολόϊ ξεκούρδιστο χτυπάει
Τα μάτια μου σαν κλείνω
στην ερημιά μου σβήνω
με λογική κουρελιασμένη
στον καημό της ξεχασμένη
Το τέλος ήτανε γραμμένο
και γω χαρτί τσαλακωμένο

Και Πονάω, κρυώνω, ματώνω
σαν κερί στο πόνο μου λιώνω
Και γυρίζω ,βαδίζω, , τρεκλίζω
τον εαυτό μου πάλι βασανίζω
Και ψελλίζω, ακούω, κοιτάω
με σένα φάντασμα μιλάω
Και φωνάζω, ουρλιάζω, δακρύζω
τη θλίψη μόνο αντικρίζω
Και πονάω, χτυπάω, ξεσπάω
γιατί ακόμα σ’ αγαπάω

Βρέχει ο ουρανός και κλαίει
και πληγή βαθιά με καίει
Η απονιά σου μ αγκυλώνει
την ψυχή μου την ματώνει
Διαβάτης στης ζωής το δρόμο
ζω στου παράλογου το πόνο
ν’ αποζητώ μόνο εσένα
που μακριά είσαι από μένα
μ΄ ένα αντίο πικραμένο
και με απονιά δοσμένο

Και Πονάω, κρυώνω, ματώνω
σαν κερί στο πόνο μου λιώνω
Και γυρίζω ,βαδίζω, , τρεκλίζω
τον εαυτό μου πάλι βασανίζω
Και ψελλίζω, ακούω, κοιτάω
με σένα φάντασμα μιλάω
Και φωνάζω, ουρλιάζω, δακρύζω
τη θλίψη μόνο αντικρίζω
Και πονάω, χτυπάω, ξεσπάω
γιατί ακόμα σ’ αγαπάω