Lyrics

										Αυτό που απόψε χώθηκε
Στην πιο βαθιά μου σκέψη
Το βλέπω όρθιο να κοιτά
Κι έτοιμο να παλέψει…

Και τρέφεται απ’ τα λόγια μου
Μεθάει απ’ τις αισθήσεις  
Είναι παιδί του στεναγμού
Του ονείρου και της ζήσης…

Αυτό που έκλεβε απ’  τ’ αστέρια
Μα ερχότανε τις νύχτες μ’ άδεια χέρια
Δεν ήτανε έρωτας μα όνειρο φαιδρό
Σκοτάδι μαύρο,μα τόσο φωτεινό…

Αυτό που ερχόταν με τον άνεμο
Και μες στο βλέμμα μου τ’ απάνεμο 
Έχτιζε δάκρυα τρικυμίες
-μην πεις ποτέ πως λύγισα-
Το ξόρκισε η αυγή  με αλχημείες…