Πώς να χωρέσω τόση γκρίζα γνώση. Σε ένα τόσο ανέμελο και ρομαντικό μυαλό. Πώς να ξοδέψω τόσο μελάνι. Έτσι επιπόλαια και χωρίς λόγο. Έγινε η ζωή αγνώριστη. Και η ανάμνηση μακρινή. Τα χρόνια πέρασαν το όριο ταχύτητας. Και εγώ προσπαθώ να τα συλλάβω βαδίζοντας. Αναρωτιέμαι που ήμουν Όταν οι μέρες στάθηκαν να τις χαϊδέψω. Ποίας σειρήνας το τραγούδι με μάγεψε. Και τι ρότα μου ξόδεψα στο όνειρο. Έπαιξα και έχασα. Το κακό δεν είναι ότι έχασα….. …….αλλά ότι έπαιξα με κάποιον που δεν συγχωρεί ….τον χρόνο.