Ένα θερμό καλωσόρισμα στους δικτυακούς ταξιδιώτες που ο δρόμος τους έφερε εδώ.
X-radio-X είναι το όνομα ενός μουσικού δρωμένου και αποτελέσματος, μιας προσπάθειας έξω από την μουσική βιομηχανία αλλά και αντίθετη στην εμπορευματοποίηση της μουσικής και στο image του εγωκεντρικού μικρομεσαίου καλλιτέχνη και του '' καταξιωμένου " μουσικού.
Το πραγματικό μου όνομα ίσως να είναι παντελώς άγνωστο σε εσάς, και έτσι επιθυμώ να μείνει. Δεν έχει κανένα όφελος προς εσάς να το μάθετε, αλλά ούτε και για εμένα να το ξέρετε. Το να συστηνόμουν με το πραγματικό μου όνομα ,αυτό θα θα έρχονταν σε σύγκρουση με το μήνυμα που επιθυμώ να περάσω
Το πέρασμα στο παρελθών από διάφορες ανεξάρτητες μπάντες punk/alternative/new wave./,άλλες πιο γνωστές και άλλες πιο άγνωστες αποτέλεσαν το έναυσμα για την σημερινή προσπάθεια. Χ-radio-Χ δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν μουσικό πειραματισμό, μια συρραφή καθημερινών ήχων, και μελωδικής η μη, μουσικής.
Πολύ σύντομα θα κυκλοφορήσει ένα ολοκληρωμένο CD,μια ανεξάρτητη και αντιεμπορική παραγωγή με τον τίτλο Ignis Fatuus. Το κόστος διανομής του δεν θα υπερβαίνει το κόστος παραγωγής του,περίπου 1,5 euro και θα αποτελεί μέσω προπαγάνδας "κάντο μόνος σου, ενάντια στο εμπόριο, την μουσική εκμετάλλευση, στους εγωκεντρικούς καλλιτέχνες..."
Σε κάποιους τα demo αυτά κομμάτια ίσως και να ακουστούν όμορφα, ενώ σε άλλους άσχημα… Αυτό είναι το λιγότερο για εμένα, ειλικρινά δεν ενδιαφέρει.
Θα συμφωνήσω με όποιον έχει την γνώμη ότι το CD που μελλοντικά θα κυκλοφορήσει, αποτελεί ένα ακόμη μουσικό απόβλητο, μέσα στα εκατομμύρια που καθημερινά μας κατακλύζουν Όμως, αυτά που θέλω να προπαγανδίσω είναι τα εξής:
O μουσικός καταναλωτής πηγαίνει στα δισκοπολεία, στα clubs, καταναλώνει μουσική, πληρώνει 10δες η και 100δες € στην μουσική βιομηχανία, λατρεύει D.Js, μουσικούς, μικρούς και μεγάλους καλλιτέχνες, και όλοι αυτοί με την σειρά τους, λατρεύουν την φήμη πρώτα, και το χρήμα μετά…(η μήπως αντίστροφα ? ).
Η μουσική βιομηχανία και διαφήμιση επενδύει εκατομμύρια,επάνω σε ονόματα αμφισβητουμενης αξίας , που σύντομα ανάγονται σε "θρύλους" του καλλιτεχνικού στερεώματος, εισπράττοντας πίσω δισεκατομμύρια από την αφέλεια του μουσικού καταναλωτή, θύμα μιας καταναγκαστικής και επιβαλλόμενης κατανάλωσης, αλλά και μιας απελπισμένης προσπάθειας του ατόμου,για αναζήτηση της χαμένης ανθρώπινης επικοινωνίας, με αντίδοτο την μουσική.
Επαναστάτες "rock-ο-ελληνάδες" καλλιτέχνες με "καπιταλιστική" τσέπη, μηνυσομανείς τροβαδούροι υπέρμαχοι της φήμης τους, και εκφραστές της λαϊκής κουλτούρας, δισκογραφικές εταιρείες με "εξευτελιστικά" συμβόλαια προς τους προστατευόμενούς τους, είναι αυτοί που κατηγορούν τους οικονομικούς μετανάστες ότι κερδίζουν εκατομμύρια από τα παράνομα CDs.Αν λοιπόν κερδίζουν τόσα αυτοί που πουλάνε το CD 3-5 €, τότε πόσα δισεκατομμύρια κερδίζουν αυτοί που τους κατηγορούν εισπράτωντας 20-30 € για κάθε CD,επαναλαμβάνωντας την άρνηση στα πλούτη και την αγάπη στην τέχνη και τη μουσική?
Αυτοί που μιλάνε για πνευματικά δικαιώματα, υποκρίνονται ! Όταν το μεγαλύτερο μέρος απο τα μουσικά κατασκευάσματα,του ελληνικού, και κατά την μοντέρνα ονομασία,... ελληνάδικου ρεπερτορίου, προέρχεται ως αντιγραφή από την Β.Αφρικη μέχρι τα βάθη της Ινδίας, όταν δημιουργίες του "μοντέρνου" ρεπερτορίου εσωκλείουν δανικές "λούπες" από ευρωπαϊκά hits, τότε τα λόγια περιττεύουν.
Μιζέρια, είναι να ανάγεις το τίποτα σε πολλά....Να διασκεδάζεις με τις κονσέρβες του "επώνυμου" Dj, να πληρώνεις είσοδο για να ακούσεις τοv "επώνυμο" διασκεδαστή, ο οποίος πουλά την φήμη του ,την rockstar παρουσία του,και φυσικά την δεξιοτεχνία του να αλλάζει δίσκους η να παίζει μουσική.Άραγε σου αρέσουν όλα από ό,τι παίζει, μήπως εσύ θα έπαιζες καλύτερα; Το δοκίμασες ποτέ , πριν τον τοποθετήσεις ψηλά στην πυραμίδα του σεβασμού σου ;
Ηλίθιο είναι να δίνεις αξία στο μηδέν. Εκτώς απο τον επώνυμο διασκεδαστή είναι και ο "άλλος" καλλιτέχνης ο "όχι πολύ γνωστός στο ευρύ κοινό".Ο ονομαζόμενος η αυτο-ονομαζόμενος "underground".Χώρίς την εγωκεντρική παρουσία,αλλά μια εξ'επίτηδες φτιαχτή εναλλακτική όψη. Δεν είναι τίποτα άλλο απο την άλλη όψη του ιδίου νομίσματος. 'Ολοι έχουν ένα κοινό...Οι μέν την άμεση (αυτο)προβολή ενώ οι δέ την εσκεμένα -για "ιδεολογικούς"λόγους- έμεση (αυτο)προβολή της ιδιότητας τους . Δίνουν αξία σε αυτό που είναι ( ? ) η σε αυτό που θα θελαν να είναι...( ? )
Υπάρχουν εξαιρέσεις ; ...σίγουρα...!!! αλλά είναι ελάχιστες....
Όμως η αλήθεια είναι ότι ο καθένας από όλους εμάς μπορεί να κάνει μουσική,τέχνη γενικά,με μια διαφορετική έννοια.Με έναν πολύ απλό υπολογιστή, με ήχους που υπάρχουν γύρω μας με αυτοσχέδια όργανα, με την απλή "ακαλλιέργητη" φωνή, με 1000δες αλλά πράγματα...
Με αποτέλεσμα διαφορετικό του "επαγγελματικού", του μυθοποιημένου, του καταναλωτικού. Με ένα αποτέλεσμα που θα είναι αυθεντικό...Τα πράγματα στη ζωή είναι πολύ πιο απλά από αυτά που έχουμε συνηθίσει, μας επιβάλλουν, η αγνοούμε…το ίδιο άλλωστε στην μουσική και την τέχνη γενικά.