ΑΠΑΝΩ ΣΤ΄ΑΓΡΙΑ ΒΟΥΝΑ
Απάνω στ΄άγρια βουνά ψέμα δε βρίσκεις πουθενά
ούτε γιαπίσκουλα άφρονα και ζούδια μη μου άπτοντα
Έχει αγιασμένες σιωπές έχει και μαύρες αστραπές
να φέγγουνε το νόμο σου και το χαμένο δρόμο σου!
Έχει παράξενες βροχές ν΄ανθίζουνε οι εποχές
θαύματα να καρπίζουνε τον κόσμο ν΄αρμενίζουνε.
Έχει και μυστικά νερά να πίνεις νάσαι μιά χαρά
με την ψυχή στα γόνατα και το κορμί στα χώματα.
Σκάψε βαθειά τη στέρφα γή μέσα απ΄του χρόνου τη ρωγμή
να βρείς νεράκι αμόλευτο αθάνατο κι αξόδευτο!
Μα πρέπει πινοντάς το ορθός δυό ξόρκια νάχεις πει αλλιώς
το πίνεις και αγκιλώνεσαι κι όπου πατάς καρφώνεσαι!
Αυτά κανείς δε θα στα πεί τα ξέρει μόνο η πληγή
στα νυχτωμένα μάτια σου στα μέσα τα κομμάτια σου!
Προσκύνα κι άναψε κερί στου βράχου την υπομονή
στης νύχτας το εικόνισμα στου ποταμού το γόγγυσμα!
Απάνω στ΄άγρια βουνά η πέτρα κυβερνάει σοφά
τον ήλιο και τον άνθρωπο το χρόνο τον απάνθρωπο!