Ξεκίνησα να γράφω στίχους μόλις πέρασα στο Πανεπιστήμιο (Μαθηματικό). Το δώρο που είχα ζητήσει από τους γονείς μου ήταν μια κιθάρα κι έτσι άρχισα να πειραματίζομαι με τα ακόρντα και τους στίχους που έγραφα. Χωρίς ωδεία ή γνωστούς που να ξέρουν από μουσική. Μετά από 2 χρόνια αποφάσισα να πάω στο (Πινδάρειο) ωδείο, όπου καθηγητής ακουστικής κιθάρας ήταν ο Δρόλαπας (Μουσικές Ταξιαρχίες) αλλά απογοητεύτηκα γιατί ο δάσκαλος ήταν προσανατολισμένος στην ηλεκτρική κιθάρα και όχι στις μπαλάντες που ενδιέφεραν εμένα. Νέα ενδιαφέροντα με τράβηξαν (φωτογραφία, ταξίδια) αλλά τα τραγούδια μου τα κράτησα. Συνέχισα να γράφω, κυρίως ποίηση, αλλά ο ρυθμός είναι κάτι που δεν σταμάτησε να με ενδιαφέρει, ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχει ρίμα. Έτσι έχω μαζέψει αρκετό υλικό, που γυρεύει τον ήχο του.