Lyrics

										Έχω έναν ήλιο σκοτεινό στην αγκαλιά μου
που όλο φοβάμαι μήπως τύχει και τον χάσω
που μου μαυρίζει την ψυχή και την καρδιά μου
τρέμω μη φύγει και την φρίκη δεν χορτάσω

Έχω τις ακτίνες του να με παγώνουν πάλι
να σκοτεινιάζουν τα δωμάτια του νού μου
και μ' οδηγούν απ΄την μια  κόλαση στην άλλη
στην όψη την τρομαχτική του εαυτού μου

Τον αγαπώ γιατί με κάνει να υποφέρω
γιατί μου κρύβει του άλλου ήλιου τη φωτιά
θεός σκληρός κι εγώ θυσία του προσφέρω
τον εαυτό μου με ματωμένη την καρδιά

Είναι ο φόβος της ευτυχίας που με διώχνει
από της μέρας τα όνειρα, αυτά τα φωτεινά
καλώ την κάθε μέρα πριν χαράξει να νυχτώνει
να φύγει ο ήλιος να μη βγουν ποτέ αληθινά

Θέλω μια μέρα φωτεινή για 'μέ να ξημερώσει
και να μη θέλω να κρυφτώ ποτέ ξανά από το φώς
ο ήλιος μου ο σκοτεινός ξανά μη με τυφλώσει
μην περιμένει στη γωνιά ο μαύρος μου ο εαυτός