Lyrics

										Το δάκρυ σου μια πικροστάλα	
στη βόλτα μας καταμεσής	
την έρμη έπνιξε χαρά μου	
σαν πλησίασες κοντά μου	
μ΄ ένα κοίταγμα ντροπής.	

Απόψε Θεέ μου οι λυγμοί	
μιλούν και θέλουν τη φυγή	
με άγνωστο γιατί.	

Σκιές φτεροκοπούν στο δρόμο μου,	
φιγούρες που μιλούν για μοναξιά,	
για φονική	
απόφασή σου να σβηστεί	
του έρωτα μια ΄ κόμα ζωγραφιά.	

Αλήθεια, πως βυθίζομαι	
σ΄ απελπισμένα όνειρα	
με θύμησες δικές σου,	
αγάπη μου ποτέ δε θα χωρίσουμε,	
μου φώναζες συχνά,	
στο φως των αστεριών ζαλίζομαι,	
αχνάδα στη ματιά	
μα και στη σκέψη,	
πως σ΄ έχασα, μη μάθω, έτσι ξαφνικά.