Παρακαλώ εισάγετε εδώ το κείμενο... Υφαίνω τον ιστό μιας ιστορίας κοιτάζω κατάματα τον χρόνο σε χάνω ξανά και ξανά δεν το αντέχω Αναπάντεχα οι στιγμές κραυγάζουν αναστενάζουν στης λήθης τον έρωτα διψάνε για νέκταρ αγάπης πόθου και λύπης Γράψε διθυραμβικά το τέλος στη μια γραμμή στέκει η ελπίδα μονάχα με τη δική σου πνοή η πένα θα ζωντανέψει τ'αγγελικό σου πρόσωπο...
0 comments