«Στου τραγουδιού την Όχθη». Στου τραγουδιού την όχθη, Συνάντησα έναν ιππότη. Με ρώτησε για μια μουσική, που κοιμάται στ’ονείρων τη σιγή. Μου είπε, ότι έχει ξανθά μαλλιά. Κρυμμένα στου ήλιου την αγκαλιά. Μου είπε ότι τρέχει ολημερής. Κοντά στην όχθη της προσμονής. Μοιάζει με τη μέθη της σιωπής. Ακολουθεί το ρυθμό της στιγμής. Κλαίει και γελά σαν παιδί. Κι άλλωτε χορεύει με την αυγή. Σαν άνοιξη χορεύει η μουσική. Θυμίζει του έρωτα την φωνή. Έρωτας γεμίζει την καρδιά της. Σαν λουλούδι η μοναξιά της. Έτσι ήταν η καλή του η μουσική. Σαν κόρη που λατρεύει την ζωή. Κοιμάται στ’ονείρων την γιορτή. Ζητά του ίσκιου την χορδή. Στου τραγουδιού την όχθη, Ξεψύχησε η χαμένη νιότη. Δεν την ψάχνει πια κανείς. Παρά μόνο οι στάλες της βροχής.
για τη χορηγια της δυναμικης φωτογραφιας σου! βα εισαι καλα! (θα περασω παλι μια βολτα να θαυμασω τα εργα σου κι εδω) τα σεβη μου!
NIMBUS ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΧΗ