Στίχοι

										Χιονισμένες αυλές
κι η καρδιά μεσ΄  το άσπρο με τη μνήμη χορεύουν
αγκαλιά, σαν κι εμάς,
στις εικόνες του χθες,
που τα μάτια μου ΄ θελαν μόνο ΄σένα ν΄ αγρεύουν
χούφτες χιόνι γελώντας να μου πετάς.

Το κασκόλ το καρό
ξετύλιχτο το΄ χες στο λαιμό σου ριγμένο
μ΄ ένα φως ξεγνοιασιάς,
στου βοριά τον καιρό
τα΄ όνειρό μου κρατούσες εσύ ζεσταμένο
με δυο χείλη φωτιάς.

Γιορτινή φορεσιά
και το γέλιο σου φώτιζε σαν χιλιάδες λαμπιόνια
της χαράς ραντεβού,
στην παλιά εκκλησιά, 
Χριστουγέννων ξημέρωμα μεσ΄ τ΄  αφράτα τα χιόνια
να μου παίρνεις το νου.

Χιονισμένες αυλές
κι η καρδιά μεσ΄  το άσπρο με τη μνήμη τραβάνε
σε νοσταλγίας στρατί,
στις εικόνες του χθες,
που τα χέρια μου ζήταγες πιο σφιχτά να κρατάνε
τ΄  απαλό σου κορμί.