Πουλί της νιότης φτερουγάς κι απ΄την καρδιά αλαργεύεις, ποιον τυχερό να κυνηγάς, που να σταθείς γυρεύεις; Ποιο χέρι αρυτίδωτο για κούρνια θα διαλέξεις, ποιο μέτωπο ανίδρωτο μ΄ αυτήν θα σημαδέψεις; Τον περουζέ που κουβαλάς στ΄ αμάδητα φτερά σου, όποιος τον τύχει βασιλιάς υψώνεται κοντά σου. Πουλί της νιότης φτερουγάς κι απ΄ την καρδιά αλαργάρεις, στ΄ αλίμενα νησιά που πας μαζί σου να με πάρεις, στις αναμνήσεις να χαθώ, των πόθων ερημίτης, χάδι κρυφό να πλανηθώ στ΄ αξέχαστο κορμί της.
0 comments