Lyrics

										Γυριζουν οι δεικτες
οι μερες τα χρονια περνανε
ανεραστα βελη
ξανα τη καρδια μου τρυπανε
γλυκοπικρος πονος
να δεις που στο τελος ξανα θα πεθανω
ταξιδι στο χρονο
κι ασπρομαυρες σκεψεις αρχιζω να κανω

ζαλιζω το νου μου
χωρις να χω αναγκη ουσιες
η αγαπη κοστιζει
και πρεπει να κανω θυσιες
ανοητα χαδια
φιλια κουρασμενα σε προσωπα ξενα
και πως να ξεχασω 
που οτι αγγιζω θυμιζει εσενα

τα φυλλα στο χωμα
χαμενες αγαπες θυμιζουν
δυο ματια θλιμενα
να δουν τα δικα σου ελπιζουν
μα ποσο να αντεξουν
σε αυτο τo ταξιδι χωρις να βουρκωσουν
ανεραστα βελη
θα ρθουν τη καρδια μου ξανα να σκοτωσουν