Lyrics

										Ελλάδα που είσαι πατρίδα των πάντων
Το λίκνο των μύθων και των αθανάτων
Ποτέ σου δεν είχες σκυφτό το κεφάλι
Γεννιέσαι εκεί που πεθαίνουν οι άλλοι

Θεοί ξαποσταίνουν στη γη τη δική σου
Ξεχνάς και θυμάσαι ποια  είν’ η τιμή σου
Εκεί που νομίζουν πως σ’ έχουν πατάξει
Πετιέσαι και βάζεις τα πάντα σε τάξη.    

Ελλάδα που είσαι της γνώσης ο φάρος 
Πληγές και σημάδια με δάκρυα κλείνεις 
Υπάρχει εντός σου τ’ αέναο  θάρρος
Παιδιά και εγγόνια μ’ αυτό κατευθύνεις

Τον κύκλο στο χρόνο θα κάνεις και πάλι
Το φως σου θ’ ανοίξει καινούργιο κανάλι
Στη γη θα κατέβει και θα τη λυτρώσει
Σκοτάδι και χάος με μιας θα τα διώξει


Θα παίζεις για πάντα το ρόλο που έχεις
Ο φθόνος θα είναι η ανταμοιβή σου
Στους κόσμους θα δίνεις αυτά που κατέχεις
Αυτή των μεγίστων η μοίρα, θυμήσου.