Στίχοι

										Από τα γεννοφάσκια μου σ’αυτήν την αηδία, 
μου λες είναι για κλάματα σου λέω είναι κωμωδία, 
ρώτησα μια γριά, προχθές, τι να συμβαίνει; 
μου λέει στραβός ειν’ο γιαλός, στραβά κι εσυ πηγαίνεις. 

Τα παιδικά μας όνειρα, όνειρα πάντα μένουν 
Μεσ’από τ’άδεια χέρια μας πηδάν γλιστράν και φεύγουν, 
Μα εγώ τι να σου κάνω, ανθρωπάκι μια μπουκιά, 
Που πάντα με ξελόγιαζαν γοργόνες και χτικιά; 

Πότε ήρθες πότε έφυγες, δε ξέρω δε θυμάμαι, 
Εγώ αλλού με πήγαινα μα πίσω πάλι να ‘μαι, 
Και δε με νοιάζει αν ρωτούν τί λένε και τί κάνουν, 
Αφού αν ξαναγεννιόμουνα, πάλι μαλάκας θα’μουν.