Κοιτώ το γράμμα σου κι η ανάσα μου σωπαίνει, λέξεις περίτεχνες που δεν είναι χρησμός κι η ανάγκη να σ'ακούω ότι κι αν σημαίνει έγινε ο καφές μου ο πρωινός. R Πώς μου ζητάς τον εαυτό μου ν'αντικρίσω; πίσω απ'τα μάτια σου χορεύει η μουσική που χρόνια τώρα όπου πάω κι όπου γυρίσω μου τραγουδάει πως μια φορά ζω τη στιγμή. Κι αν η φωνή σου τρυφερά με ταξιδεύει σ'ερωτικές βραδιές μελένιου φεγγαριού, το απρόσιτο τον πόθο μου γηρεύει κι η ελπίδα μου έχει γεύση δυνατού κρασιού.
0 comments