Lyrics

										Κάθε βράδυ
                                                        στην πλατεία του βαρδάρη
                                                        το κορμί μου ψάχνει 
                                                        να βρει κάποιο μαξιλάρι

                                                        τα πόδια πλέον δεν κρατάνε
                                                        μα έχω πάντα κάτι να θυμάμαι
                                                        μπαρ και δρόμοι όλα στο πετσί μου
                                                        σαν ένεση όλΗ η ζωή μου.

                                                        μες τους δρόμους του βαρδάρη τριγυρνούσα
                                                        στις ταβέρνες και στα μπαρ γλεντούσα
                                                        γυναίκες του δρόμου μόνο αγαπούσα
                                                        γιατί είχαν μπέσα νταϊλίκι
                                                        και χωρίς λεφτά μπορούσα.

                                                        Μέρα νύχτα τη ζωή μου
                                                        τώρα προσπαθώ ν΄αλάξω
                                                        όνειρο από παιδί ΄χα να πετάξω 
                                                        εφιάλτης όμως δεν μ΄αφήνει
                                                        δρόμους στέκια να ξεχάσω
                                                        την παλιοζωή μου να την προσπεράσω

                                                        Και πρωί θα με βρει πάλι
                                                        δίχως μαξιλάρι
                                                        έχω πλέον συνηθίσει
                                                        πίκρα πόνο στεναγμό
                                                        για ν΄αλλάξω έχω αργήσει
                                                        έτσι έμαθα να ζω