Published 17 χρόνια πριν in Rock
Ο Μαύρος Καβαλάρης της ομίχλης
- 668
- 0
- 0
- 0
- 27
- 0
Στίχοι
Ο Μαύρος Καβαλάρης της ομίχλης φέρνει κρυφά πάντα μαντάτο τραγικό έρχεται εκεί από τα πέρατα της δύσης κι έχει αέρινο γοργό τον καλπασμό άλογο κατάμαυρο αλγερινή τη ράτσα με σύννεφο ντυμένο κλεμμένο ουρανό σταυρό σαν κέντημα έχει στα μπράτσα και το δρεπάνι του λεπίδα κοφτερό το άρωμα ,στο χνώτο του ,το θειάφι ματιά θολή στο φως των φεγγαριών κι έχει πουγκί στη σέλα με χρυσάφι για ν’αγοράσει ,ψυχές των καντηλιών με το μαστίγιο τρομάζει τον αέρα και τον χτυπά στην πλάτη και πονά εχθρός του πάντοτε το φως κι ημέρα πάντα κερδίζει και πάντα τραγουδά κι αν τύχη το τραγούδι του ν’ακούσης έξω απ τη πόρτα σου να ξέρεις έχει ρθεί μην προσπαθήσεις πια να τη κλειδώσεις γιατί έχει πάντα το δικό του το κλειδί αν καταφέρεις να κερδίσεις λίγο χρόνο ίσα που ν’αρθεί στάλα φως απ την αυγή θα τον εκάνεις σίγουρα ν’αλλάξει δρόμο να τρέξει κάπου σε σκοτάδι να κρυφτεί και μι άλλη νύχτα θα γυρίσει να σε βρει κι αυτός δεν χάνεται ποτέ δεν συγχωρεί.
ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ////ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ////
ΘΕΙΑ ΔΙΣΤΥΧΙΑ θα τό 'λεγα αυτό που έγραψες κι ο καββαδίας κάπως έτσι νομίζω νοιώθει όταν... Το χέρι τρέμει... Ο πυρετός... Ξεχάστηκα πολύ ασάλευτο ένα Μαραμπού στην όχθη να κοιτάζω. Κι έτσι καθώς επίμονα κι εκείνο με κοιτά, νομίζω πως στη μοναξιά και στη βλακεία του μοιάζω... Υ/Γ.το "καρφί" ΕΛΗΦΘΕΙ :)
Πάντα τέτοια φίλε σε καταλαβαίνω απόλυτα τώρα που και ο δικός μου χρόνος μειώθηκε στο ελάχιστο. Να ε΄σιαι καλά !
σαν το καπνό πολύ πυκνό να με τυλίγει σαν αμαρτία που δεν ξέρει να κρυφτεί δεν ειν αυτή που προσπαθεί να αποφύγει ότι θα φύγει και ξανά ποτέ δεν θα φανεί Στιχάκη,κατι τραγουδάρες ετοιμάζεις με του φίλους και δε βλέπω ουτε αυτο να μένει στα χέρια σου. νομίζω πως η Ελενη σε διαβάζει πολυ σωστα απο μένα.
αργησα να σου πω καλη χρονια λογω μακρας απουσιας αλλα στο γραφω τωρα "καλη χρονια" και ευχομαι τα καλυτερα για το 2009 " τα φυλλα που πατας " μελαγχολικο θλιμμενο αλλα τοσο ομορφο!!!!
και ο Σεφέρης ξανά μπροστά μας η τελευταια μερα ...... Ένα νεκρώσιμο εμβατήριο τριγύριζε μες στην ψιλή βροχή. Πώς πεθαίνει ένας άντρας; Παράξενο κανένας δεν το συλλογίστηκε. Κι όσοι το σκέφτηκαν ήταν σαν ανάμνηση από παλιά χρονικά της εποχής των Σταυροφόρων ή της εν - Σαλαμίνι - ναυμαχίας. Κι όμως ο θάνατος είναι κάτι που γίνεται• πώς πεθαίνει ένας άντρας; Κι όμως κερδίζει κανείς το θάνατό του, το δικό του θάνατο, που δεν ανήκει σε κανέναν άλλον και τούτο το παιχνίδι είναι η ζωή.
"Πάνω σε πάπυρο γραμμένο με μπαρούτι πως τη φωτιά θα σβήσουμε μόνο με αίμα" αυτό λέει η ιστορία. και τρόπο άλλο δεν βλέπω,αλλα που ξέρεις?... καμμιά φορά,κάποια φορά μπορεί και να βρεθεί άλλος τρόπος. Χωρίς αιμα. φιλιά.
μονο...τιμη..μπορω να νοιωσω... που..σε..εχω...στους..φιλους...μου... ΜΟΝΟ ΤΙΜΗ...............
Φυσάει ο Λιβας φίλε μου.Τον νοιώθω. Φυσάει ο Λιβας και ξέρεις ποσο φοβάμαι αυτο το φυσιμα. Τι έγραψες πάλι φιλε μου!!!!! Σε φιλώ. Υ.Γ.Ναί πηγα τελικά μονος.Και κονταροχτυπιόμουν μαζι του για ένα δυωρο και πάλι. Ναι θα παμε ξανα.Θα σε ειδοποιησω.Εκπληκτικη παρασταση.
Γιάννη,από δω δεν τα έχουμε πει καθόλου μου φαίνεται.Διάβασα όλους τους στίχους σου,είναι υπέροχα κομμάτια,το κάθε ένα ξεχωριστό.Εύχομαι να είσαι καλά και να δημιουργείς,καλό Σ/Κ,θα ξαναπεράσω σύντομα.
εισαι....σπουδαια..παρουσια..εδω...μεσα.. σε διαβαζω...διχως...να σου λεω..πολλα.... απλως..το..απολαμβανω
...ΚΑΙ Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ...
με το "στους φίλους", λίγο εσύ λίγο ολοι μαζί...κάτι καλό μπορεί-σίγουρα μπορεί-να βγεί στο τέλος. Υπέροχο Γιάννη. Νά'σαι καλά. και να χαρίζεται.
Αν θέλεις κάτι να μου πεις πέστο μου τώρα πριν ξεκινήσω να διαβώ κι αυτή τη πόρτα μέσα στο χρόνο που κυλά απ’ ώρα σ’ ώρα μες τη ζωή μου όσα αν θες τώρα εδω ρώτα γιατί η ψυχή απ’ τη μιλιά δε βγαίνει πρώτα ......................................... Οντως εστρωσε η προτελευταια στροφη και ειναι υπεροχη....Ακομη ομως κατι δεν μου παει με τον τελευταιο στιχο της τελευταιας στροφης.....Νοηματικα και αισθητικα......Μηπως καλυτερα? ............................................ Απ τη ζωη μου οσα αν θες τωρα εδω ρωτα απ τη μιλια μου πριν να φυγω παρε φορα.
Ενα καταπληκτικο ποιημα και δυσκολο για να γραφει....Ομως , ισως γιαυτο , νομιζω θελει λιγη δουλεια ακομα....Στα σημεια που οταν τα διαβαζει ο αναγνωστης , δεν καταλαβαινει , ακριβως το νοημα....Αλλωστε , οπως φαινεται , το εγραψες , για να ειναι ξεκαθαρο....Επαναλαμβανω ομως...Με λιγη δουλεια , θα γινει πολυ μεγαλο κειμενο....
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! χρονια σου πολλα!!!
Που είσαι εσύ; Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΜΟΥ ΧΟΡΟΣ είναι υπέροχα περίεργο και περίεργα υπέροχο.
Η ελευθερία να βουτήξεις στα χρώματα της αβύσσου, στα σύνορα του σπαραγμού. Τα σέβη μου.
κι είναι γουλιές όλες οι λύπες μου πικρές... τι να πω....αν πω οτι δε νιωθω ετσι...θα εινια ψεμματα. Σημασια εχει ομως , να μπορουμε να αλλαζουμε πιοτο!! Μια γλυκεια καλημερα Φιλε Γιαννη και με τα χρονια μου πολλα για την ονομαστικη σου εορτη! Με εκτιμηση Ανδρομαχη!
ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙ ΚΑΘΕ ΟΝΕΙΡΟ ΣΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Ωραιότατο,καταπληκτικό το "φίλημα της σφήκας"!!!Εχεις παραξενη καταπληκτική γραφή ....που πραγματικά τη λατρεύω!!!Καλή συνέχεια ...τα λέμε!!!!ΕΛΕΝΑ.
Γιάννη! Ξύλινο αλλά πέρασε την καρδιά! Καλό βραδυ
Για οτι διάβασα απο την δουλειά σου. Εχεις ποιότητα και τεράστιο ταλέντο.Χάρηκα κάθε γραμμή σου.
Γιάννη. Ηθελα απόψε ένα..... παραμύθι και ήλθα κατά δω. Έτσι, αδάμαστη ψυχή! Ολοφάνερο! Καλή σου νύχτα
Διαβασα , μολις ενα εξαιρετικο ποιημα , για ενα θεμα , που δεν εχει περασει αδιαπραγματευτο , νομιζω , απο κανεναν λογοτεχνη...........Νομιζω , το δικο σου ηταν ενα απο τα καλυτερα.......Ισως , να συντελει , στο οτι εδωσες , προσωπο και εικονες , πολλες , παντα σκοτεινες και αλλοκοτες ,σε μια κατεξοχην , αφηρημενη εννοια....Τον Χρονο....Τον , ταυτισες , μαλιστα , λιγο πολυ με τον χαρο....Ηταν υπεροχο , ομως ετουτο , το ποιημα και για εναν , ακομα λογο......εχει καταγραμμενη , την δικη σου αισθητικη , με τις πιο αδρες γραμμες της.....Ζεστασια , μελαγχολια , εσωστρεφεια , τρομος , ηττα......Ηταν κατι σαν θριλερ.....Οχι μονον , αυτο , αλλα και αλλα σου ποιηματα.....Θριλερ , ομως ιδιοτυπα , χωρις , μεγαλες αυξομοιωσεις , στην πλοκη....Απλα , ακους συνεχεια , απο την αρχη , εκεινο , το υποκωφο , αλλα και ελκυστικο , οσο και φρικωδες , σφυριγμα του μαυρου καβαλαρη σου......Εισαι απο αυτους , που εχουν την δικη τους γραφη.....που δεν ψαχνονται , να γινουν , απο πολλους αποδεκτοι....Ειναι μοναχικοι , εσωστρεφεις , αλλα οχι μονοτονοι......Ειναι μελωδικοι , με μελωδιες της ψυχης , αρκετα συγγενεις , αλλα οφειλω να πω πρωτογνωρες.....Κι εγω , που δεν το ψαχνω , με τα μπουζουκια , τα ψαχνω αυτα......Και για να μην παρεξηγηθω ....υπαρχουν μπουζουκια , που δεν ειναι , και εντεχνοποπ καταστσεις , που το ιδιο με τα ειναι.......Και σου τα λεω , ολα αυτα , γιατι με καποιον , πρεπει να τα πω....Οχι οπου ναναι ομως.....Οσο για την σχεση σου με τον χρονο , παρολο το μεγαλο σου ταλεντο στην λογοτεχνια , στην αντιμετωπιση του , εισαι οντως , (οπως στο ποιημα σου γραφεις)ελαφρα .......Δεστον σαν φιλο , σαν αγιο Βασιλη , που καθε χρονο σου φερνει , ολο και πιο υπεροχα δωρα......Σε κανει πιο ωριμο , πιο σοφο , γι αυτο πιο νεο και ελκυστικο.....θα δεις , οτι κι εκεινος , θα αρχισει να σε συμπεριφερεται , σαν φιλο .....
Μαγική απόδοση της ΄μάγισσας Σμυρνιάς.Πολύ παραστατικό γραπτό με πλούσιες εικόνες.Να σου πω ότι κι εγώ έχω ρίζες από την Σμύρνη!!!!Άλλα δεν είμαι μάγισσα(χι,χι,χι).
Τα λες με το γάντι και με αρχοντιά στο γραπτό σου με τίτλο "το φίδι". Μου άρεσε το δέσιμο των λέξεων και οι αλήθεια που αποπνέουν τα λόγια σου.Προσοχή από τα φίδια λοιπόν.