Στο τρεχαντήρι του καιρού Πούχει για πλήρωμα του κόσμου Τη μαρίδα Μήτε ν’ απλώσεις δε μπορείς το νου Και την αρίδα Ο ένας πλάι στο άλλον Στοιβαγμένοι Όλοι μαζί και όλοι μόνοι Με τη καρδιά στ’ αλάτια βουτηγμένη Και ο βοριάς τα χείλη να παγώνει Με ύφαλο καιρό στριφογυρνάμε Χωρίς πυξίδα μπούσουλα και γνώση Σημάδια τ’ουρανού αναζητάμε κι΄ οτι προφτάσει ο κάθε ενας μας ας σώσει
σε διαβάζω και μ' αρέσεις μιστερ kakius..... ελάχιστοι ασχολούντε με οτι πρέπει να τους απασχολεί . επιτέλους τέρμα στα ηλιοβασιλέματα τα λουλουδάκια καιτα φεγγαράκια τα .Οτι εχει ο καθένας να πει ας το πει τώρα. μπουχτίσαμε με τα γλυκανάλατα
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΩΣΤΑ ΜΟΥ....ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ...ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ....