Lyrics

										Μερικές φορές τα λεκτικά πυροτεχνήματα 
δεν αρκούν να φωτίσουν τα συναισθήματα της ψυχής
έτσι μένεις μόνος στο χώρο
γίνεσαι άφιλος

κλείνεις τις πόρτες και τα παράθυρα
χτυπάς την πλάτη σου στον τοίχο
ανάβεις το ένα τσιγάρο μετά το άλλο
σκοτώνεις τα όνειρα που ζωγραφίζει το φως του κεριού

η μουσική στο χώρο γίνεται μαχαίρι στο στομάχι σου
η σιωπή σού γεμίζει το νου
πέφτεις στα τέσσερα και σέρνεις το σώμα 
τα μάτια σταματούν στην πιο σκοτεινή γωνία
μια αλυσίδα βαριά δένεται στο λαιμό σου

το βάρος της γίνεται δάκρυ
το δάκρυ γίνεται κλάμα
και το κλάμα ουρλιαχτό!