Lyrics

										 Την καρδιά μου φυλακίζωμεσ το γκρίζο το κουτί και πατέ μετά ταϊζωτο γατάκι το σταχτίΜέρες πια δεν έχει γεύσηο καφές ο πρωινόςποιός μπορεί να τον αντέξειείναι μαύρος και πικρόςΤην ζωή μου φυλακίζωσε χλιδάτη φυλακήκαι τα πάθη μου κοιμίζωμε ουίσκι και ρακίΜέρες πιά δεν βρίσκω αιτία να πηγάινω στην δουλειάκι ας μου λένε,είναι αμαρτίανα σε τρώει η τεμπελιάΜέρες πιά δεν βρίσκω αιτία να πηγάινω στην δουλειάκι ας μου λένε,είναι αμαρτίανα σε τρώει η τεμπελιάΤο μυαλό μου φυλακίζωστα νερά του ωκεανούκαι με βάρκα αρμενίζωως την άκρη του γκρεμούΜέρες τώρα μου μιλάνετου μυαλού τ αερικάμε το χάλι μου γελάνεθα με πάρουν μακριάΜέρες τώρα μου μιλάνετου σπιτιού τ αερικάμε το χάλι μου γελάνε θα μ αρπάξουν ξαφνικά