Βρεχει ο ουρανος αστραφτει μα εμενα δε με νοιαζει πια χρωμματα μοναχα θαλασσια βλεπει η δικη μου η ματια, κι η ζωη ειν ωραια και στα συννεφα εγω βλεπω εναν ηλιο μονο να χαμογελα γεια χαρα μου γνεφει και γελα...ζεστα... Θα πολεμησω τον καιρο μ ενα φιλι γλυκο θα φυλακισω τη βροχη σ ενα χαμογελο τον ανεμο τον δυνατο σ ενα μπουκαλι γυαλινο για σενα νε θα κλεισω εν αερακι απαλο για να σου παιρνει τα μαλλια... και θα κρατησω στην καρδια μια ζεστη γωνια να ερχεσαι να κρυβεσαι κι ας χανεσαι κι ας πισω δεν κοιτας θα χει για σενα μια γωνια φτανει να μ αγαπας!
Γιατι υπαρχουν κατι πυργοι κατι αλογακια πονηρα, κατι βασιλισσες σειρηνες που περιμενουν στη σειρα. Πως να κερδισεις σε μια μαχη οταν εκλειψει ο σκοπος, κι ο βασιλιας που ταν ο στοχος ειναι απο χρονια πια νεκρος... οσο θα της αρεσουν της πενας σου τα μακροβουτια στη σοφια... τοσο εμενα θα με συνεπαιρνει... σ' Ευχαριστω!!
...να τους κοιτάς.Μεγάλωσαν οι τρύπες. Να σαι καλά ευχαριστώ.