Των αστεριών το άρωμα,πότισε το πάπλωμα κι η νύχτα σαν τραγούδι,στο κορμί σου ξενυχτά Στ'ουρανού την οροφή,η δίψα μου υπογραφή και το φεγγάρι σαν λουλούδι,η ματιά σου το μαδά Η ζωή μου μια ιδέα,μια πειρατική σημαία που κυμάτιζε στα βάθη,με ιστό της ένα αγκάθι κι η αλήθεια μια σχεδία,σκουριασμένη πανοπλία που δεν άντεξε τα λάθη,της ρουτίνας το αλάτι η ζωή μου μια σημαία,που κυμάτιζε λαθραία Στου δειληνού τη φυλακή,πέφτει η νύχτα σαν βροχή κι η γεύση σου κυλάει,στης καρδιάς μου τη σκουριά Του νοσταλγού η κορυφή,ραγίζει πάντα σαν γυαλί κι η μνήμη του κρατάει,τα κομμάτια της ξανά
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΙΛΙΑ ΣΟΥ....ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...