Lyrics

										Της μοίρας μου είναι γραφτό
σαν το τσιγάρο το στριφτό για χάρη σου να σβήνω.
Βαριά κι ας μου΄ γινες πληγή
για να’ σαι στ’ όνειρο φυγή και τη ζωή μου δίνω.
Της μοίρας μου είναι γραφτό
ενθύμιο να’ σαι λατρευτό κι αμάραντό μου κρίνο.

Το γλυκοχάραμα αργεί
με φως ο κόσμος να πνιγεί κι εγώ φυλακισμένος
στης μοναξιάς μου το κελί
θαρρώ με τ’ άγιο σου φιλί πως είμαι μεθυσμένος.
Και σεργιανώ όλη τη γη
στης μαύρης νύχτας τη σιγή στη λάμψη σου λουσμένος
γοργοπετώντας σαν πουλί
να βλέπω την ανατολή μαζί σου παθιασμένος.

Στη σκέψη μου κάθε λεπτό
σαν κάρβουνο είναι καυτό τα μάτια σου τα πλάνα.
Τι κι αν δεν μου’ δειξες στοργή
αστείρευτη σ’ έχω πηγή κι ολόγλυκό μου μάννα. 
Στη σκέψη μου κάθε λεπτό
φεγγάρι γίνεσαι απτό και τ’ όγδοο το θάμα.

Το γλυκοχάραμα αργεί
με φως ο κόσμος να πνιγεί κι εγώ φυλακισμένος
στης μοναξιάς μου το κελί
θαρρώ με τ’ άγιο σου φιλί πως είμαι μεθυσμένος.
Και σεργιανώ όλη τη γη
στης μαύρης νύχτας τη σιγή στη λάμψη σου λουσμένος
γοργοπετώντας σαν πουλί
να βλέπω την ανατολή μαζί σου παθιασμένος.