Lyrics

										Μέσα στις λιμνοθάλασσες κρυμμένη ανασαίνεις
με τη ζεστή σου την πνοή που λιώνει το φεγγάρι
στα χαραγμένα χέρια σου κρατάς μαργαριτάρι
και τις ευχές των μαγισσών με δίψα περιμένεις

Στα μέρη σου οι άνεμοι μοιάζουνε γιοι των γρίφων
σκεπάζουν τον ορίζοντα πορείες ξωτικών
χαμένες λάμψεις ψάχνουνε τα ίχνη των φωτών
κι οι ραψωδίες νοσταλγούν την αγκαλιά των ήχων

Οι τοίχοι κάθε χωρισμού σαν χάρτινοι λυγίζουν
δεν διατηρούν τη μοναξιά σε πνιγηρά δωμάτια
δραπέτες μοιάζουν οι στιγμές στων ρολογιών τα άτια
βαμμένες κι ανυπόταχτες οι νύχτες φτερουγίζουν

Στο διάβα σου ανθοβολούν χρυσόπλεχτα λουλούδια
η άνοιξη αργοξυπνά απ’ τα σκεπάσματα της 
μοιάζει παιχνίδι αμόλυντης, παρθένας αυταπάτης
σα νότες μεταλλάσσονται σε ρυθμικά τραγούδια

Στων μακρινών ωκεανών τα μυστικά ναυάγια
πορεύεσαι μ’ αναπνοές που τον πνιγμό λυγίζουν
λησμονημένων καραβιών πορείες σε ορίζουν
παλιών ερώτων διαδρομές, μαρμαρωμένα χάδια 

Κάθε λιμάνι π’ άγγιξες φορά χρυσά υφάδια
του ταξιδιού τ’ ατέλειωτου φυλάς τις αναμνήσεις
όσα χρόνια κι αν έζησες δεν είδες φως της δύσης
με χίλιους ήλιους στην καρδιά πορεύεσαι Νεράιδα. 

Μετέωρος Άγγελος