Lyrics

										Γιατί πέταξες τη ζωή σου στα σκουπίδια
τόσο επιπόλαια και βιαστικά;
Πώς την ζωντάνια σου δώρησες στα αγρίμια,
σ'αυτούς που χαρές ληστεύουν μυστικά
σε τοκογλύφους ονείρων με σάπια
βρώμικα μυαλά.

Ακραία φέρθηκες σε ό,τι αγάπησες
δεν ήξερες αγάπη να μοιράσεις
δεν πρόλαβες αγάπη να εισπράξεις.
Μια αθώα αγκαλιά κενή την άφησες
μάταια για στοργή αλλού να ψάξει.

Γιατί όρισες να ζούμε στην απώλεια
να σε θυμόμαστε στο παρελθόν;
Γιατί ο ήλιος έδυσε στην στεναχώρια
κι οι αχτίδες δεν ζεσταίνουν το παρόν!
Το γέλιο σου γυρεύουμε τα μάτια,
καρδιά κομμάτια.

madlin