Καρδιά απέραντη ήλιος εκεί φωλιάζει νύχτα αξημέρωτη τα χέρια τα γυμνά σου ξελογιάζει/ Χρυσός ιδρώτας στα σεντόνια σου σημάδι τρέχει η αγάπη μου το αύριο να προλάβει/ Πώς μου μηδένισες το χρόνο σε μια νύχτα πώς με φυλάκισες μέσα σε ένα κορμί πώς την ανάμνηση την πνίγεις μεσα στη γλύκα κι ελευθερώνεις με ένα γέλιο ένα κορμί/
to 10 einai o xmiloteros vathmos p tha mporousa na valo...pragmatika m thimsan alles epoxes
Exei polu wraio stixo me noima